(hell, wat een grote foto, kwam er nog een autoresizer aan????)Beste 3L vrienden,
Ook ik zal mij zelf introduceren. Ik wil graag een nette voorstelpost maken daarom duurde het even langer voordat ik mij heb ge(her)introduceerd.
Wie ben ik?
Ik ben Guus en bijna 42 jaar oud. Ik ben getrouwd met Ingrid (bijna 44). Samen hebben we drie geadopteerde kinderen: Saumya (11), Shirantha (9) en Renu (6). In het dagelijks leven werk ik als medewerker mediaverwerking in de bibliotheek van Wageningen UR (universiteit). Muziek en voetbal lopen als een rode draad door mijn leven. Momenteel speel ik in mijn vrije tijd dwarsfluit bij een harmonie-orkest. Iedere dinsdagavond repeteren we en regelmatig geven we ook uitvoeringen. Helaas heb ik bijna niet actief voetbal gespeeld, maar voetbalfan ben ik wel. Na mijn stage in Hannover in 1993 ben ik fan geworden van de Duitse voetbalclub Hannover 96. Een heel enkele keer bezoek ik wedstrijden van ze als ze in het Ruhrgebied uit moeten spelen. Verder volg ik fanatiek bijna alle wedstrijden van mijn dochter Saumya, die nu enkele jaren voetbal speelt. Fotograferen vind ik ook erg leuk en is een oude hobby die ik sinds anderhalf jaar heb opgepakt.
Hoe het allemaal begon
Naar onze Lupo dan. De Lupo hebben we in november 2012 gekocht. We hadden al een gezinsauto, onze Citroën Xsara Picasso. Ingrid kreeg een andere baan, waarvoor ze een auto nodig had. Gezien het aantal kilometers was een diesel een logische keuze. Uit kostenoverwegingen kozen we voor een kleine, goedkope auto. Van de techniek achter die auto wisten we helemaal niets.
De Lupo 3L stond al veel langer in ons ons vizier. Precies deze dagen vond ik een mailtje terug uit 2002, waarin we aan het kijken zijn naar een tweede auto. In de running: een Suziki Alto, een Smart en ...een Lupo. Ik spreek mijn verbazing er over uit dat een Lupo nog niet goedkoper is dan een Alto. We zijn alsnog gaan verdiepen in de techniek van de Lupo. Al snel wordt duidelijk dat ze worden teruggeklokt bij het leven en dat de techniek van de schakelrobot kwetsbaar is en dat je daar niet zomaar iedere automonteur op los kunt laten. Om die reden heeft Ingrid oorkeur voor een handgeschakelde Lupo. En zo kwamen we bij de handgeschakelde Lupo van Sam uit. Deze auto kochten we ook uiteindelijk
Het gebruik in de praktijk
Tot nu was het zo: de “tweede” auto werd door Ingrid gebruikt en stond bij huis op mijn vrije dagen. Dan had Ingrid de “eerste” auto mee. Al heel snel werd duidelijk dat dat hier anders zou gaan. Nu is het zelfs omgekeerd: als Ingrid een vrije dag heeft, neem ik de Lupo mee. Hij is zo goedkoop dat het echt de moeit loont. En comfortabel is hij ook nog. In een jaar tijd hebben we er daardoor nog zo'n 20.000 kilometer mee gereden.
Zelf klussen
We besloten direct bij aanschaf dat ik meer werk zou gaan maken van klussen aan onze eigen auto('s). Al veel langer wilde ik in elk geval kleine beurten aan de auto zelf uit kunnen voeren. Of een bandenwissel van zomer- naar winterbanden of omgekeerd. Liefst ook nog een grote beurt (in elk geval filters vervangen). Inmiddels staat ook op het lijstje: zelf het onderhoud aan mijn remmen kunnen doen.
Dat ben ik al snel op gaan pakken en ik heb al snel veel geleerd. Soms ook door de omstandigheden gedwongen. Zo moest ik een ruitenwisserstang gaan repareren die kapot ging. Nu staat bijvoorbeeld weer de wissel van de poly v-riem aanstaande, omdat die kleine scheurtjes vertoont. Dat is wel spannend, maar ik ben er wel op gebrand om het zelf te doen.
Het gekke is: aanvankelijk vond ik het steeds spannend als er een klus op me af kwam en nu ben ik niet bang meer. Als ik denk dat ik iets niet kan laat ik het gewoon doen. Maar ik kan wel beter met een garagehouder mee praten over hoe iets gerepareerd moet worden. Diagnoses stellen kan ik ook beter, ook al kan ik het niet altijd zelf repareren. Ook weet ik steeds beter mijn adresjes te vinden. Ik vind het prettig dat ik zelf kan bepalen welke onderdelen ik gebruik. Ik weet zelf welke olie ik in mijn auto gooi of welke remmen ik op mijn auto wil zetten. En verder heb ik het idee dat ik beter preventief kan kijken: ik sta minder vaak voor verrassingen.
Dit virus is inmiddels ook overgeslagen naar onze andere auto('s): de Citroen Xsara Picasso en de Peugeot 307. Bij de Picasso kom ik er nu helaas achter dat een aantal dingen te lang zijn blijven liggen. Bovendien is de 1.6 HDI een ontzettend kwetsbaar motorblok, wat ijzeren discipline vraagt bij het onderhoud. Had ik dat maar eerder geweten... Dat had mij twee kapotte injectoren bespaard.
Maar de Lupo heeft ons veel gebracht. Het zal één van de auto's zijn waar ik met het meeste plezier aan terug denk. Ik klus nu zelf aan auto's en het heeft al veel leuke contacten met andere forummers opgeleverd. En daarom ben ik zo blij met 3L-vrienden.
.